Solitaire bijen
Solitaire bijen behoren net als de sociale honingbij tot de insectenorde van de
vliesvleugeligen (Hymenoptera). De solitaire bijen hebben wel angels maar
leven, in tegenstelling tot de honingbij en hommels, niet in een kolonie. Een solitair vrouwtje maakt een nestje in de grond, in een leemwand of in bestaan-de gangen in hout. Solitaire bijen leven onopvallend en omdat ze nooit overlast veroorzaken, kent vrijwel niemand ze. Toch zijn deze dieren, net als de honingbij, van buitengewoon groot belang voor de natuur. Nu de natuur
overal zo verschraald is, zijn ook de solitaire bijen steeds meer afhankelijk van wat onze tuinen te bieden hebben aan voedsel en geschikte plekjes voor hun nakomelingen. In een bloemrijke tuin zien we solitaire bijen dan ook regelmatig vliegen.
De levensloop van de solitaire bijen.
In ons land komen zeker 359 soorten solitaire bijen voor. Daarvan zijn sommige soorten zeer zeldzaam en enkele zijn misschien al wel uitgestorven. Omdat de solitaire bijen alleen in de vrije natuur voorkomen worden ze ook wel “wilde” bijen genoemd. Hun levensloop is eenvoudig,
maar elke soort kent wel zijn eigen variant. De moederbij zoekt of maakt in haar eentje een nestplaats, meestal graaft ze een gang in de grond of gaat ze op zoek naar een bestaand gangetje in hout of steen. Sommige soorten maken zelf een woninkje uit aarde dat ze met speeksel vermengen.
Als de moederbij een nestplaats gevonden of gemaakt heeft, gaat ze op zoek naar stuifmeel. Vele soorten zijn min of meer afhankelijk van inheemse planten. Daarom tref je deze soorten alleen aan tijdens de
korte periode waarin die speci eke planten bloeien.
Gedurende die korte tijd verzamelt de moederbij stuifmeel aan de haren van de achterpoten (pootverzamelaars) of aan haren van de buik (buikverzamelaars) en vliegt ermee naar de nestholte. Daar wordt het stuifmeel met een beetje nectar vermengd. Als er genoeg verzameld is, legt
ze er een eitje bij. Vervolgens sluit ze de broedcel of het holletje af en kijkt er verder niet meer naar om. Zo maakt ze een aantal “cellen” met in elk een klompje stuifmeel en een eitje. Daaruit ontwikkelt zich een larve die het stuifmeel opeet, ink groeit en zich dan inspint en vervolgens in een pop
verandert. Uiteindelijk komt daaruit een volwassen dier tevoorschijn. Meestal gebeurt dat pas het daaropvolgende jaar,wanneer de planten weer bloeien waarop de soort zich gespecialiseerd heeft. De moederbij leeft maar enkele weken, dus de bijen van de nieuwe generatie leren niets van hun ouders. Ze worden volleerd geboren! Mannelijke bijen leven nog korter dan de vrouwelijke bijen. De mannen komen na de winter eerder te voorschijn en zoeken alle mogelijke plaatsen af waar vrouwtjes te verwachten zijn. Na de paring is hun levenstaak volbracht, maar ze sterven meestal pas na enkele weken. Mannelijke bijen hebben overigens nooit een angel. En omdat solitaire bijen geen volk te verdedigen hebben, steken ze ons nooit!
Er zijn soorten bijen die niet groter zijn dan enkel millimeters. Andere kunnen wel 2 cm lang zijn. Vaak zijn de Nederlandse namen voor de verschillende soorten solitaire bijen afgeleid van het gedrag en soms van het uiterlijk. Enkele meest voorkomende soorten worden hier besproken.
Zandbijen (geslacht Andrena) zijn pootverzamelaars en maken nestgangen in de grond. Hun zandhoopjes zien er uit als kleine molshopen of vulkaantjes en worden vaak verward met de zandhoopjes van mieren of pieren. In vrijwel elke woonwijk komen tientallen van dergelijke nestjes voor
op kale plekken tussen de planten of in de zandvoegen tussen de bestrating. Metselbijen (geslacht Osmia) maken hun nestgangen met vochtig zand of met leem dicht. Van nature worden oude kevergangen
in hout gebruikt, soms ook lege slakkenhuisjes. Wolbijen (geslacht Anthidium) gebruiken haren van planten om hun nestgangen mee te bekleden.
Bron: nederlandse bijenhoudersvereniging
Infoblad 8
De solitaire bij
Bihuske is lid van de NBV Sinds 2015 https://www.bijenhouders.nl/
meer informatie over de verschillende soorten sollitaire bijen kunt u vinden op https://wildebijen.nl/
Ambachtswerk
Het bijenhuis (bihuske) wordt met de hand vervaardigd. Er worden enkel houtrestanten gebruikt. Wel kan een bihuske een leuke kleur omvatten. Bijen reageren vaak goed op kleur en dit zorgt dat ze hun huisje weer snel kunnen vinden.
Kwaliteitsverzekering
De kwaliteit van het bihuske kan verschillen. Het komt ook zeker aan op waar u deze hangt. Dus een beschutte plaats wel op de zonnige zijde is zeker beter dan op een open natte kant. De gaten kunnen na verloop van tijd dicht gaan zitten, dit kan zijn omdat deze nog zijn bewoond of ze zijn gebruikt en de bijen zijn al gevlogen. Dit is vaak moeilijk in te schatten. Toch kunt u overwegen de gaten in de winter opnieuw uit te boren.
Helaas is het door de diversiteit van de verschillende huisjes geen garantie te geven op de houdbaarheid. Bihuske verleent na verkoop geen restitutie op eventuele schade geleden door weeromstandigheden of andere door derde aangebrachte schade.